Posts

47. Alles is grijs

Afbeelding
Alles is grijs Na dagen nog minder slaap door onbegrip, boosheid en verdriet vroeg ik de rouwbegeleider of dit ‘normaal’ is. Na een rij voorbeelden die ik opsomde wat mij de laatste maanden (niet) is overkomen zuchtte ze en zei: ik had zo gehoopt dat het voor jou anders zou uitpakken maar dit is waar het grootste gedeelte van de rouwende helaas mee te maken krijgt. En bij jouw generatie lijkt het nog vaker het geval te zijn. We hebben het over eenzaamheid.  Haar woorden: Wij Nederlanders vinden onszelf een daadkrachtig en recht voor z’n raap volkje. Maar zijn eigenlijk ontzettend bekrompen en onkundig. Waar we horen in te checken als iemand zijn leven op z’n kop staat of verdrietig is checken de meeste mensen uit op het moment dat het spannend/ anders wordt. En ja dat zijn gek genoeg vaak ook nog degene waar je het meeste van had mogen verwachten. De erkenning was fijn want ik begon inmiddels aan mijzelf te twijfelen of ik dan zo onrealistisch naar de wereld keek, waarom dit mij over
Een reactie posten
Lees verder »

46. Leven na de dood

Afbeelding
Het is nu bijna 4 maanden geleden dat mijn man Kerwin is overleden. Bij deze zin rollen de tranen al over mijn wangen. Het voelt zo onrealistisch dat dit hem en ons is overkomen. Dat dit op 3- en 34-jarige leeftijd nu het leven is van ons zoontje en mij. We gingen ‘van de top van de wereld naar een plek waar we niemand kennen’. Ik ervaar zelf veel gemis en verdriet. Maar het meest nog heb ik plaatsvervangend verdriet voor Kerwin en ons zoontje. Het blokkeert en verteert me elke dag. Omdat ik weet hoe graag Kerwin wilde leven en zo enorm genoot van het vaderschap. Mijn gedachten gaan dan naar alles wat voor ons nog komen gaat en hij zal missen. En hoeveel tijd, aandacht, activiteiten en liefde ons zoontje en ik mislopen. Ik zie vader en zoon al (wild)kamperen. Ravotten in het water, dagen niet douchen en vuur maken. Samen sporten, tuinieren, raketten knutselen en onverantwoorde dingen doen. Lachen, dollen, plagen. Rationeel weet ik dat mijn empathisch vermogen mij op dit vlak in de we
Een reactie posten
Lees verder »

45. Ode aan mijn man

Afbeelding
Ik heb altijd bewondering gehad voor waar hij door eigen kunnen en doorzettingsvermogen is gekomen. Filosofisch, daadkrachtig en avontuurlijk. Hij heeft uiteindelijk een geweldige studietijd gehad. Werk kunnen vinden dat meer bij hem paste en bovenal ervoor zorgde dat hij het fysiek zware werk, wat hij van jongs af aan in weer en wind moest doen, niet meer hoefde uit te voeren. Heeft hij een lieve vrouw aan de haak geslagen ;) en veel van de wereld gezien waardoor hij er langzaam achter kwam wie hij nu eigenlijk was en wilde zijn. Hij ging verder waar de rest gebleven was. Liet los wat niet meer paste. Eigenlijk heel gezond en zou toegejuicht moeten worden. Ik hoop dat onze zoon hetzelfde gaat doen.  Vrijheid is dat je anderen niet laat bepalen wat jij wel of niet kan. Wel of niet wilt. Niet laat bepalen wie je bent of wilt zijn. Die vrijheid waar hij naar op zoek was en veel moeite voor moest doen verkreeg hij voornamelijk gedurende het ouder worden en de jaren met mij. De hokjes wa
1 reactie
Lees verder »

44. Rouw

Afbeelding
Op dit immense verdriet en de leegte die is ontstaan is niet voor te bereiden. Ons gezin en onze toekomst is geruïneerd. Juist alle dagelijkse dingen doen denken aan hoe het geweest had moeten zijn. Werkelijk alles. Zoals zijn grote voorraad drinken in de kast die laat zien dat we nog op veel langere tijd hadden gerekend. Zijn zeepje die we opmaken, zijn geliefde fietsen in de schuur, “papa’s stoel” waar niemand anders in mag zitten van ons zoontje. Onze fruitbomen die in bloei komen en Kerwin graag het voorjaar en de zomer had meegemaakt. Waarin hij veel 'gerommeld' zou hebben met ons zoontje in de tuin, hun favoriete bezigheid. Ons zoontje die naast mij ligt in bed en een handje op mijn arm legt waarvan ik even 2 seconden denk dat Kerwin mij vasthoudt. Voorleesboeken vol met gezinnen. Elektronica dat niet werkt waar Kerwin altijd alles vanaf wist en het regelde. De TV programma’s die hij keek. Foto's aan de muur. Een vader in de speeltuin die ongeïnteresseerd de hele tijd
Een reactie posten
Lees verder »

43. Niks is hem bespaard gebleven

Nadat we enige weken na de eerste tumorbloeding in Duitsland hoop kregen dat nieuwe bloedingen (voorlopig) uit zouden blijven ging het mis. Wekelijks volgde de heftige bloeding op bloeding. In ambulance met spoed naar het ziekenhuis met het idee dat de laatste minuten/ kwartieren waren aangebroken. Wonder boven wonder stopte het bloeden steeds 'op tijd’ en was hem weer wat dagen gegeven. Maar zowel fysiek als mentaal was het een uitputtingsslag. Omdat de bloedingen zonder aankondiging begonnen en meteen met enorme hoeveelheden eruit kwam kon hij niet meer uit huis en ik hem niet meer alleen thuislaten. De helse bloedingen waren mensonterend, de onzeker- en onvoorspelbaarheid slopend. Toch hielden we elke keer hoop dat het bloeden ook nu weer zou stoppen en hij er zowel fysiek als mentaal weer ver genoeg bovenop zou komen. Kankervaccin 3 en zelfs 4 werden gerealiseerd maar omdat tumorkrimp uitbleef en de bloedingen juist aanhielden heeft hij een week voor zijn overlijden nog immunot
Een reactie posten
Lees verder »