47. Alles is grijs
Alles is grijs Na dagen nog minder slaap door onbegrip, boosheid en verdriet vroeg ik de rouwbegeleider of dit ‘normaal’ is. Na een rij voorbeelden die ik opsomde wat mij de laatste maanden (niet) is overkomen zuchtte ze en zei: ik had zo gehoopt dat het voor jou anders zou uitpakken maar dit is waar het grootste gedeelte van de rouwende helaas mee te maken krijgt. En bij jouw generatie lijkt het nog vaker het geval te zijn. We hebben het over eenzaamheid. Haar woorden: Wij Nederlanders vinden onszelf een daadkrachtig en recht voor z’n raap volkje. Maar zijn eigenlijk ontzettend bekrompen en onkundig. Waar we horen in te checken als iemand zijn leven op z’n kop staat of verdrietig is checken de meeste mensen uit op het moment dat het spannend/ anders wordt. En ja dat zijn gek genoeg vaak ook nog degene waar je het meeste van had mogen verwachten. De erkenning was fijn want ik begon inmiddels aan mijzelf te twijfelen of ik dan zo onrealistisch naar de wereld keek, waarom dit mij over