24. Van euthanasie naar verjaardag

Mijn vader kwam ons ook weer ophalen van Schiphol. Kerwin was een bleek, ielig hoopje mens. De immunotherapie en de reis had er zo ingehakt dat hij in de bijrijder-stoel vrijwel direct tegen mijn vader aan in slaap viel. Thuis hezen we hem letterlijk naar zijn bed.

Vlak voor vertrek naar Spanje was Kerwin zijn fysieke gesteldheid zo slecht dat euthanasie weer ter sprake kwam. Zodra Kerwin deze helse beslissing zou nemen kon ik daar uiteraard alleen maar achterstaan. So wie so begreep ik de commotie over euthanasie nooit. Uiteraard moet het secuur gebeuren maar we mogen wel het verwekken van nieuw leven een handje helpen en met allerlei behandelingen ‘de natuur ondersteunen’ om zo oud mogelijk te worden maar zeggen dat het voor jou genoeg is geweest is dan ineens een lastig onderwerp?

Echter enkele dagen na terugkomst in Nederland leek Kerwin meer energie te krijgen en hij zat minder vaak voorovergebogen van de pijn. We durfde de verjaardag uitnodigingen voor de 1^e verjaardag van ons zoontje de deur uit te doen. De verjaardag zelf beleefde we fijn met zijn drietjes en ‘ s middags sloten opa en de twee oma’s aan. Ons zoontje genoot zichtbaar van de aandacht en gezelligheid. Het cadeau wat Kerwin met veel liefde had uitgezocht, een loopauto, stond al maanden op zolder. Ik had het enkele dagen voor de verjaardag ingepakt. Met veel tranen. Ik kon het niet voorkomen dat mijn gedachten afgleden naar hoe anders het had kunnen zijn. Dat ik alleen wakker zou zijn geworden. En alleen dit cadeau aan ons zoontje had moeten geven. Alle mooie momenten zullen worden overschaduwd. Een vooruitzicht wat mij intens verdrietig maakt. Doorgaan voor je kind is één maar hoe vind jezelf ooit de lol in het leven weer terug? Oke… tranen weg en weer schakelen naar genieten van het nu.

De volgende dag vierde we met ruim 80 mensen de 1ste verjaardag van onze zoon. In de dierentuin waar wij ook getrouwd zijn. Veruit de meeste mensen hebben we na onze Spanje trip niet meer gezien en soms zelf niet eens gesproken. Vele kwamen dan ook schoorvoetend met een vragende blik binnen. Hoe zouden ze Kerwin aantreffen? Wat zeg je eigenlijk tegen hem? We begonnen dan ook met een korte update. Dat we al resultaat van de immunotherapie bemerkte dus dat ik de hoop had dat we hier volgend jaar weer zouden staan. Vele zullen gedacht hebben: ach de schat. Geloven tegen beter weten in. We proosten, eten gezellig met elkaar en sommige maakte ondertussen een leuke wandeling door het dierenpark. We hadden door de vele mensen niet de tijd cadeautjes uit te pakken. Ons zoontje ging van hand tot hand en vermaakte zich zichtbaar crossend in zijn loopauto tussen de mensen door. Kerwin hield het bewonderingswaardig lang vol vrolijk pratend en staand aan een statafel. Het verbaasde mij enorm en keek er met glorende hoop naar.