9. Second opinion Antoni van Leeuwenhoek

Ondertussen borrelde bij mij de gedachte dat dit alles toch niet waar kon zijn. We kunnen naar de maan en dieren klonen maar we kunnen de vader van mijn kind niet een langer leven geven? Ik las mij met behulp van de gangbare websites steeds meer in over dit type kanker en kwam er al snel achter dat er NEC kenniscentra zijn in Nederland waarvan de grootste het Antoni van Leeuwenhoek (AvL) en het Erasmus MC. Ondanks dat het ziekenhuis verzekerd had dat diagnoses altijd gevalideerd worden door andere specialisten vroegen we toch om een second opinion bij het Avl. We mochten langskomen. Een grote uitdaging voor Kerwin maar het kon helaas niet telefonisch, dat is de procedure. Vanaf dat we binnenkwamen voelde het meteen niet prettig. Het is massaal en we moesten Kerwin aanmelden bij een aanmeldzuil. Hij kreeg vervolgens een QR-code en de melding bij welke afdeling je deze code weer moest scannen en plaats moest nemen in de wachtruimte. Alvorens Kerwin werd opgeroepen door de arts werd hij geroepen door een administratief-medewerker die daar in callcenter achtige hokjes de gegevens van de patiënten checken. De medicatielijst werd doorgenomen en hij werd gewogen en gemeten. Iets dat we herkende uit het ziekenhuis om de dosis chemo te bepalen. Zouden ze dan toch een behandelplan voor hem hebben klaarliggen? Helaas bleek het antwoord niet anders dan we al wisten. Hadden ze dat dan niet telefonisch kunnen doen?

Waar Kerwin tijdens het eerste slechtnieuwsgesprek nog zo adequaat handelde was hij nu een nietig hoopje mens zittend in zijn rolstoel. Gelukkig konden we altijd al goed praten samen. En helemaal nu wilde ik graag weten hoe en wat hij dacht en voelde. Hij vertelde mij dat hij ten tijde van de diagnose er door de vele plotselinge pijnmedicatie niet helemaal bij was en een uitspraak van een academisch ziekenhuis toch meer binnenkomt als definitief. Ik begreep hem. Ik kreeg een beetje spijt dat ik hem hier mee naartoe heb gesleept, kostbare tijd en energie had verspild. En stelde mij de vraag of ik dit voor hem of eigenlijk voor mijzelf had gedaan…