15. Tweede scanuitslag - april 2019

Chemokuur 6 zat er op. Officieel volgens de protocollen de laatste. Ondanks dat de chemo  veel leed en schade had toegebracht en het echt verschrikkelijk is om te moeten ondergaan is het ook verschrikkelijk als je weet dat je zonder chemo geen lang leven meer voor je hebt. Ik pakte met een knoop in mijn maag onze tassen in. Was dit het dan? Ook aan de verpleging merkte ik dat ze niet zo goed wisten wat te zeggen bij vertrek. Kerwin kon niet rennen maar als hij het had gekund had hij het gedaan. Hij liept in één rechte lijn met hoofd gebogen naar de uitgang.

Tussen het maken van de CT-scan en de uitslag zit altijd enkele dagen. Vooral deze dagen waren ondragelijk spannend. Vanuit de wachtkamer probeerde ik aan het gezicht van de oncoloog op te maken of het ‘goed’ was of fout. Er viel nooit iets van te zeggen maar toch zoek je een soort houvast. Nog voordat de oncoloog ook maar iets kon zeggen van de scanbeelden stak Kerwin van wal. “Het boeit mij niet wat er op de beelden te zien is. Het maakt uit hoe ik mij voel en wat ik wil. Ik ga niet stoppen. Ik wil nog 3 chemokuren of je moet wat beters te bieden hebben. Niks doen is geen optie”. De scanuitslag wees uit dat de chemotherapie nog wel heeft aangeslagen. Er is nog krimp van tumoren te zien en er waren geen nieuwe uitzaaiingen bijgekomen. De oncoloog is wegens de toxiciteit (en het protocol) zacht gezegd niet happig om de chemotherapie te verlengen. Ze biedt hem aan dat mocht de ziekte zo’n zes maanden stabiel blijven dat we dan de chemo konden hervatten. Op de vraag wat de verwachting is dat de tumoren zich zo langs koest houden is het antwoord: Die verwachting is er eigenlijk niet. “En als na twee maanden groei van tumoren blijkt kan ik dan ook de chemo hervatten?” Nee, dan kunnen we zeggen dat de chemo niet meer voldoende aan zal slaan en het dus meer schade toebrengt dan dat het iets uitricht. “Dus!” zei Kerwin. “Dan is er toch geen keus?” De oncoloog probeert nog te beginnen over bijwerkingen en blijvende pijn en schade aan het lichaam. Dat is leuk zegt Kerwin maar dood ga ik toch wel. En als ik dood ga dan wil ik ook alles uit mijn lijf gehaald hebben. Is er niks meer van mij over en heb ik er alles aan gedaan om zo lang mogelijk aan het peloton te hangen. Wielerjargon voor aan blijven haken al is het achteraan. Zo geschiede.